May 18, 2009

Nostalgic vs Expressive (final)

Dulu2 saya seorang yg nostalgik. Skrg pun ape kurangnye. Mengenang kembali peristiwa2bersama kawan2 dn keluarga membuatkan hati gembira. Tapi, dulu2 sy seringkali mengimbas kenangan2 sedih. Saya pun tak tahu kenapa. Tapi kenangan2 sedih dn pahit membuat kan saya lebih semangat utk teruskn kehidupan, walaupun setiap kali mengimbau itu pasti meluncur2 la air mata di pipi.

Satu tabiat buruk saya adalah nak fikirkan pasal semua perkara. Memandangkn saya tak la ramah mana masa kecil, so sy tak byk spent masa dgn kawan2 slps waktu sekolah. Akibatnya, byk bende yg saya lihat, saya fikir dn buat perception sendiri. Kdg tu bende yg sama, tapi sy perceive differently from my other siblings. Tapi tak pe, kdg tu, with that perception, it inspired me to achieve my dream.

Mungkin, budaya di sekolah yg membuatkn sy lebih byk memendam. Dulu, ms sekolah rendah, saya selalu conteng blkg2 buku latihan (memang tak sistematik dari kecil, hah hah). So belah depan saya buat latihan, tp kat belakg sy suke conteng, apa yg sy conteng pun sy tak tau). Sekali tu, masa kelas music (kat kelas music tingkat bawah mcm stor tu) kami kene buat latihan. Belek punya belek, kawan sy ternampak blkg buku latihan yg sy conteng. Then, dia report kat cikgu. Hasilnya, PIANGGGGGGG!! Aku kene pukul kat tangan. Hu hu hu.

Bila dah mcm ni, aku pikir kita tak seharusnya mengaku bila buat kesalahan, sbb... kita akan diHUKUM. Utk meminimise kn possibility dihukum, aku byk memendam rasa. Tapi bile naik darjah 3,4, 5, aku jarang kene marah. Tapi pada aku kalau Cikgu tu marah biar la betul2 sbb salah kite. Kdg tu aku tak phm kenapa cikgu marah begitu skali.

Ada skali tu, aku kene jawab soalan Cikgu English. Masa tu aku darjah 5. Aku berdiri smbil dia tanya
Cikgu: She play or plays?
Aku: She play

Hasilnya...BUKKKK.. Dia pukul blkg aku. sedihnya. Dan smpai skrg pukulan tu tiada kaitan dgn pehaman aku tentang she plays or play. oppsss. Lagi aku penah kene berdiri kat luar kelas sbb tak tulis titik di hujung ayat Bahasa Melayu. Smpai sekarang aku suke2 letak titik kat mana aku suke.

Pada aku, nak denda pun biar la kene pada tempatnya. Sbb tu aku byk pendam rasa. Abis sekolah pun mcm tu. Nak2 masuk KMS dn UKM. Aku tengok kawan aku terer2. Lagi la inferior. Nak fikir ke depan tak layak rasanya.. so nostalgic yg lebih.

Bila masuk UIA, pada mulanya aku byk pendam perasaan. Bila masuk UIA dn kene buat research, baru la aku sedar, benda ni la yg aku patut fikir, bukan bende remeh2 yg semuanya aku nk pikir. Kawan2 aku kt UIA maju2 belaka, tak de la nk pikir bende remeh2 (credit for you geng!). Bila dah start keje kawan2 pun outstanding, Alhamdulillah. Mereka buat aku berfikiran lebih luas dari sebelum2 ini. Tapi, cbrn2 tetap ada. Bila kita da sibuk dgn macm2, masih ada org yg berperangai mcm perangai aku 10 tahun lepas. Aku harap 10 thn akn dtg dia tak cenggitu lagi!

No comments: